Kastanjes

In het najaar is het dan weer zover: Kastanjes en dan wel die van het geslacht Aesculus. Er staat een witte en twee rode vlak bij ons huis. De Witte Paardenkastanje  is de Aesculus hippocastanum (hippo in de soortnaam verwijst naar paard).

De rode is de Aesculus x carnea. De x verwijst naar een kruising en in dit geval tussen de witte hippo en de rode pavia. De rode bloeit later maar dat maakt dat we langer kunnen genieten van de bloei van de kastanjes. En niet alleen dat maar ook van de vleermuizen die tegen de schemer rond de bomen op insecten en nachtvlinders jagen die op de nectar van de bloemen afkomen. Altijd leven in de brouwerij van de tuin.

Wij maken dan ook graag kleine tafereeltjes op platte stenen of andere plekjes. Wie heeft niet als kind de glanzende vruchten van de paardenkastanje gezocht? Volgens een oud kruidenboek zouden de paardenkastanjevruchten helpen tegen spataderen in de benen. Draag gewoon een of twee mooie kastanjes in de broekzak en laat ze daar hun werk doen.  

Ik had alle bladeren die al neergevallen waren, op een hoop bijeengeharkt onder de witte paardenkastanje (op de andere foto bovenaan het bericht op de blogpagina zie je de hoop liggen). Dat bleef zo de hele winter liggen. Altijd fijn voor insecten of kleine dieren zoals egels om in te schuilen of warm en droog te overwinteren. Toen het voorjaar was aangebroken, bleken een aantal kastanjes die met de bladeren mee waren geharkt, ontkiemd te zijn. Ik telde wel een stuk of zes nieuwe planten. Blij dat ik altijd ben met dat soort reacties door de natuur op juiste omstandigheden, heb ik de boompjes een jaar laten staan om eerst uit te groeien. Er zijn er vijf overgebleven en die heb ik een paar maanden geleden overgezet naar een ander plekje om nog verder te groeien. Als ze een halve meter lang zijn, gaan ze naar een eigen plek op het domein om daar tot boom door te groeien.